Dariusz Zakrzewski: Café Roma

Puste krzesła

w przeróżnych pozach

puste, smutne i czekające

Café Roma

przyciąga mnie

Café Roma

gdzie w kawie

topię duszę

Zwabiony klątwą

Twardowskiego

wygnany czarodziej

księżycowy krajobraz

smutku

Pamiętam

siedziałem, siedzieliśmy

i kwiaty pamiętam, i zgiełk

była Luzerna, był Zürich i Berlin

i wszystko pamiętam

Gdzie jesteś

spokoju duszy

mamono zmysłów kusząca?

Wiele by mówić

lecz cóż komu po tem

jak jaja

smutne wiersze znoszę

przez łzy

I z tego wysiłku

serce mi pęka

skopane, obrzękłe

w marzenia

o rzeczach prostych

Rodzinie i domu

gdzieś zagubionym

w młodości

i Café Roma

cierpliwa, kojąca

Café Roma

jeszcze jedna

Tawerna Smutku

© 1991 by  Dariusz J. Zakrzewski  

(Santa Barbara, California, grudzień 1991)