Julia Mierzejewska: Wezwanie

Wielkie niegdyś rzeki wyschły już dawno
A ze źródła sączy się tylko strużka
Jedynie monumenty skalne jeszcze trwają
Na przekór deszczom i wiatrom

Ślady już wystygły lub zostały zatarte
A gniazda rozdziobane przez sroki
Jednak młodzi idą
Wsłuchani w echo dawnych pieśni

A pieśń ta niesiona przez łagodny powiew
Opowiada o wielkich wojownikach
Co pod znakiem Krzyża i Baranka
Zdobywali świat i serca

Zostały ich ślady na starych szlakach
Węgle z ogniska, żar głęboko w popiele,
Krzyżyk wycięty w dębie
W sercach

A Słowo Jego będzie jak iskra
Która znów podpali świat i serca
Na nowy świt
Starego Świata

Źródło: https://rylec.pl/wezwanie/