Malwina Gogulska: Apoteoza Ojczyzny

Niebieski ognik teofanii

nad smutnym duchem królewny
ubranej w szaty matki

i prą na nas kurhany

więdną nocne kwiaty

Jakucka kolebka
przybrana w gorzkie zioła
Strzelamy z procy do rzeki
rudymi owocami

szukamy światła wieków w pustej tronowej sali

Niebieski ognik teofanii

złoci się w poranku Konrada koszula

śmiertelna

na królewskim stole lśni gruszka

lawina regaliów
śnimy pod nią sen dziecka
Grobowa pierzyna grzeje czarny krzyż
w światełkach karnawału

pusty kielich brzęczy

jak dzwonek zjawy-wierzchowca

biegnącego w odmęt

dziejów miast

dawnych ogrodów

górskich przełęczy

gdzie stary król-upiór rozbija klawesyn

w drzazgi...

Błękitna szarfa, a na niej gwiazda

we krwi ciemnej - bal filistrów.
Puławskie noce
i tren Sybilli na drzewku pomarańczy

Kurhany gną nam karki

do ziemi pachnącej

jak rozbita amfora

z sercem.