Marta Moldovan-Cywińska: Siostro moja, Sjujumbike

Jesteś łodygą pochyloną
Nad powieką Bajkału
A jeśli to znów kołyska?

Twój gniew na kolczugi i szable
W zagonach metafor
Kilkuset jeźdźców rzęs
Osłania księżyc złotoordyński

Znów słońce nad kwarcytami
Szaty chana Ozbega
Sułtana Muhammada
Syna Togur-ogłana
Syna Mengu Timur-chana

Proso migotliwe ponad złotem
Aż do Wyżyn Dobrudźy
Gdzie dłonie Twe
Pokryte wapieniem i lessem
Unoszą me serce oplątane
W dwa warkocze
Wyżej dalej

Fot. Pixabay